Μια πληγωμένη καρδιά..

Η ώρα μία το βράδυ.. Έφτασε στο μπαράκι μετά από πολύ σκέψη. Οι φίλοι της την έφεραν με το ζόρι μήπως και "ξεχαστεί".  Βλέπεις, ο έρωτας την έχει καταστρέψει.. Μπαίνει μέσα και παραγγέλνει το πρώτο της ποτό. Πίνει.. Πίνει για να ξεχάσει αυτόν τον άνθρωπο που της έκανε την καρδιά χίλια κομμάτια.. Πίνει για να ξεχάσει αυτές τις στιγμές που πέρασε μαζί του.. Αλλά κυρίως, πίνει γιατί δν ξέρει ποιά είναι. Δεν ξέρει την ταυτότητά της, τον εαυτό της.. Μετά από αυτόν γκρεμίστηκε ο κόσμος γύρω της. Όταν τον αντίκρυσε μαζί της, έχασε την γη κάτω απ' τα πόδια της. Πόνεσε πολύ.. Και όλα αυτά εξαιτίας αυτού του άνδρα.. Ενός ανθρώπου που δεν την εκτίμησε ποτέ, που δεν την σεβάστηκε και της φέρθηκε σαν σκουπίδι... Και το χειρότερο; Τον βλέπει παντού ! Τον βλέπει στον ύπνο της, στο ποτό της.. Να, όπως τώρα.. Κάθεται εκεί, απέναντι και την κοιτάζει στα μάτια.. Είναι πολύ όμορφος, όπως πάντα άλλωστε..
Δεν μπορεί να αντισταθεί. Υποκύπτει.. Πλησιάζει διστακτικά προς το μέρος του. Ξαφνικά, το όνομά της ακούγεται στο βάθος. Γυρίζει και αντικρύζει κάτι παιδιά από την δουλειά. Ένας συνάδελφος είχε γενέθλια και βγήκαν να το γιορτάσουν. Θα την καλούσαν αλλά είχε καιρό να φανεί στο γραφείο της. Την έψαχναν όλοι αλλά δεν την έβρισκαν πουθενά. Είχε χαθεί με όλους, δεν είχε όρεξη ούτε να πάει στην δουλειά της.
Το ξανασκέφτεται. Γυρίζει πάλι πίσω να τον δει, να πάει να του μιλήσει, να μυρίσει το άρωμά του.. Αλλά αυτός πουθενά. Εξαφανίστηκε πάλι, σαν όλες τις άλλες φορές που τον συναντούσε. Έτρεξε κλαίγοντας προς την εξοδο. Κλείστηκε πάλι σε τέσσερις τοίχους...